Wczoraj obchodziliśmy też 29 rocznicę startu misji STS-66. Była to jedna z tych niezwykłych misji, podczas których astronauci wypuszczali na orbitę satelitę, a pewnym czasie go łapali i sprowadzali z powrotem na Ziemię. Czemu tak robili?

Gdyż były to eksperymenty naukowe, które do prawidłowego działania wymagały dystansu od promu kosmicznego. Ogromny wahadłowiec mógł wpłynąć na ich działanie. Po zakończeniu pomiarów, satelity były chwytane i ponownie umieszczane w wahadłowcu, by nie zaśmiecać orbity.

W przypadku STS-66 ładunkiem do wypuszczenia był instrument CRISTA-SPAS do badania środkowych warstw ziemskiej atmosfery.  Jego zadaniem było monitorowanie fluktuacji w koncentracjach gazów śladowych, co miało przyczynić się do tworzenia lepszych modeli klimatycznych.

Co ciekawe, do wypuszczenia oraz późniejszego, po ośmiu dniach badań, przechwycenia CRISTA-SPAS nie były konieczne żadne spacery kosmiczne. Cały proces przeprowadzono dzięki mechanicznemu ramieniu Canadarm.