Słynne “Mercury 7” to siedmiu astronautów, którzy zostali ogłoszeni w 1959 roku i brali udział w pierwszych amerykańskich załogowych misjach kosmicznych. Nie wszyscy jednak wiedzą, że istniała też grupa “Mercury 13”. Jest to bardziej współczesna nazwa na trzynaście kobiet zakwalifikowanych 1 stycznia 1961 roku, a zatem równo 63 lata temu, do udziału w treningach astronautów.

Inicjatywę “Woman in Space Program” stworzył William Lovelace, który był w tamtych czasach dyrektorem kliniki weryfikującej kandydatów na astronautów pod względem fizycznym. Lovelace chciał udowodnić, że organizm kobiet jest tak samo zdolny do przetrwania rygorystycznego treningu jak ciała mężczyzn. Zaczął więc przeprowadzać próby wytrzymałościowe na kandydatkach, które spełniały następujące warunki: mają wykształcenie wyższe i są pilotami odrzutowców, mają 1500 przelatanych godzin lub ponad 10 lat doświadczenia, mają mniej niż 40 lat i są niższe niż 180 centymetrów.

Aż 13 kobiet spełniło te warunki i przeszło wszystkie testy sprawnościowe, którym musieli podołać mężczyźni z Siódemki Merkurego. Niestety, drzwi do zostania astronautkami były dla nich i tak zamknięte, gdyż NASA miała twardy wymóg, że w kosmos mogą polecieć tylko kwalifikowani piloci testowi, a do tej grupy osób należeli wtedy jedynie mężczyźni. Nie pomogły nawet przemowy przed kongresem zaaranżowane przez jedną z wybranych kandydatek, żonę amerykańskiego senatora.

Na szczęście, to nie jest tak, że żadna z tych trzynastu kobiet nigdy nie poleciała w kosmos. Jedna z nich dostała zaproszenie od Jeffa Bezosa na suborbitalny lot rakietą New Shephard. Szczęśliwcem była Wally Funk, która 20 lipca 2021 roku w wieku 82 lat roku stała się najstarszą osobą, która kiedykolwiek odwiedziła kosmos.